Soms kan ik schrijven,
schrijven wat ik voel,
denken aan hoe het gaat.
Soms kan ik leven,
leef mijn leven met jou;
voel de intense samenhang.
Nu staat het stil,
nu is er niets meer;
niets dat er toe doet.
De controle die ik heb is dun,
het vasthouden doe pijn;
pijn die ik liever vergeet.
Huilen doe ik zonder tranen,
pijn verborgen met een lach;
een lach, een schild, als één!
|tc